აშშ-ის სენატის დარბაზში, საზეიმო 13 თებერვალს, მიღებულ იქნა გადაწყვეტილება დამტკიცებულიყო 95,3 მილიარდი დოლარის ოდენობის საგარეო დახმარების შესახებ კანონპროექტი. ეს მნიშვნელოვანი დოკუმენტი ანაწილებდა თანხებს რამდენიმე ქვეყანას შორის, მათ შორის უკრაინაში, ისრაელსა და ტაივანში.
აშშ-ის დახმარების პაკეტი უკრაინისთვის 60 მილიარდ დოლარს მოიცავს
უკრაინისთვის აშშ-ის თავდაცვითი დახმარების მასიური პაკეტი მოიცავს 60 მილიარდ დოლარს, 14,1 მილიარდ აშშ დოლარს ისრაელისთვის და 4,8 მილიარდ დოლარს ინდო-წყნარი ოკეანის პარტნიორი ქვეყნებისთვის, მათ შორის ტაივანი. განსაკუთრებული ყურადღება დაეთმო ჰუმანიტარულ დახმარებას ღაზას სექტორში მშვიდობიანი მოსახლეობისთვის, რისთვისაც 9,2 მილიარდი დოლარი გამოიყო.
ასევე წაიკითხეთ: მიგრაციის კონფლიქტი აშშ-ს ხელისუფლებასა და ტეხასის შტატს შორის
სენატში დამტკიცების შემდეგ, კანონპროექტი მიემართება წარმომადგენელთა პალატას, სადაც რესპუბლიკელები დომინირებენ კენჭისყრაში. ცნობილია, რომ მათი უმრავლესობა ამ პაკეტის წინააღმდეგ გამოვიდა, განსაკუთრებით უკრაინის მხარდაჭერის კუთხით. მაგრამ აშშ-ს წარმომადგენელთა პალატის სპიკერი – მაიკ ჯონსონი ვერ შეძლებს კენჭისყრაზე არ დააყენოს ეს კანონი, რეგლამენტის წესებიდან გამომდინარე.
“სახლს მოუწევს იპოვნოს წინსვლის გზა და ისინი დაასრულებენ საქმეს, მაგრამ მნიშვნელოვანი იყო ამ პროცესის დაწყება და ჩვენ ეს გავაკეთეთ.”, – რესპუბლიკელმა სენატორმა ჯონ ტუუნმა ხაზი გაუსვა.
უკრაინის, ისრაელისა და ტაივანის თავდაცვის შესახებ კანონპროექტი აშშ-ის სენატმა დაამტკიცა
აღსანიშნავია, რომ უკრაინის, ისრაელისა და ტაივანის თავდაცვის დახმარების კანონპროექტი აშშ-ს სენატმა გასულ კვირას დაამტკიცა, ისრაელისთვის დახმარების ცალკე პაკეტის შემოღების შემდეგ. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ წინადადება ასევე შეიცავდა ორპარტიულ სასაზღვრო შეთანხმებას, თუმცა რესპუბლიკელი სენატორები ეწინააღმდეგებოდნენ მას, მოისმინეს კრიტიკა დონალდ ტრამპისა და წარმომადგენელთა პალატის რესპუბლიკელი ლიდერებისგან.
ასევე წაიკითხეთ: ტრამპი რუსეთს ნატოს ქვეყნებზე თავდასხმისკენ მოუწოდებს
ამრიგად, აშშ-ს სენატმა გადადგა მნიშვნელოვანი ნაბიჯი უკრაინის, ისრაელისა და ტაივანისთვის თავდაცვის შესახებ კანონპროექტის დამტკიცებით, რაც, თუმცა, არ შეეხო აშშ-ს სასაზღვრო პოლიტიკის ასპექტებს, რომლის შესახებ შეთანხმება არასოდეს მიღებულ იქნა.
